Είμαι ένας απλός, συνηθισμένος και καθημερινός άνθρωπος.
Που βρίσκεται σε μια ηλικία σχετικά κατασταλαγμένη.
Δηλαδή έχει ήδη διαμορφώσει το 90% των πολιτικών, κοινωνικών, ηθικών, θρησκευτικών και ποδοσφαιρικών του πεποιθήσεων.
Απ' το πρωί μέχρι το βράδυ επικοινωνώ, συνεργάζομαι και συναλλάσσομαι με "κάθε καρυδιάς καρύδι".
Γεωργιανούς μαφιόζους, θεούσες του ελέους, Πακιστανούς ισλαμιστές, φασίστες, ανάρχες, αδελφές, βάζελους και πουτάνες...
Κι όμως, ο καθένας μας κάνει τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς του, δείχνει κατανόηση και ανοχή, αποδέχεται τις ιδιαιτερότητες του άλλου, χτίζουμε στα κοινά σημεία και το πράμα τσουλάει μια χαρά...
Γιατί έτσι ακριβώς είν' η ζωή!
Πουθενά δεν κάνει ο καθένας μόνο το δικό του.
Ακόμα και στο πήδημα χρειάζονται συμβιβασμοί!
Άντρας και γυναίκα τσακώνονται ποιος θα 'ναι "από κάτω"! Για να πηδιέται άκοπα, αβίαστα, αβάδιστα...
Μόνο από Ελληναράδες πολιτικούς ακούς συνέχεια το "εμείς δεν συνεργαζόμαστε με τους άλλους"!
Κι αυτό το προβάλλουν ως μαγκιά, ασυμβίβαστο πνεύμα, ηρωισμό.
Ενώ είναι κάτι το εξωπραγματικό και παρανοϊκό.
Είναι άρνηση των νόμων της ζωής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου