«Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου.»

γράφει η Μαρία Παπαλουκά

Η γνωστή αυτή ρήση του Αβραάμ Λίνκολν έχει διαχρονικό χαρακτήρα και σήμερα είναι πιο επίκαιρη από πότε. Στις 6 Μαΐου, σε μια από τις πιο σημαντικές εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων ετών εξαιτίας της πολιτικής αστάθειας και της ρευστότητας στο πολιτικό σκηνικό, η φράση αυτή πρέπει να  είναι η μοναδική σκέψη που θα ‘χουμε στο μυαλό μας και να μας συνοδεύσει στην κάλπη.


Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την σημερινή εικόνα της Ελλάδας δεν την χτίσανε
μόνο οι πολιτικοί αλλά και εμείς οι πολίτες, όχι επειδή «Μαζί τα φάγαμε» όπως μας είχε ανακοινώσει κάποτε ο Θ. Πάγκαλος αλλά επειδή τόσο καιρό η ψήφος μας ήταν ψήφος ανοχής και όχι αλλαγής. Ποιος ξεχνά φράσεις που έχουν ακουστεί κατά καιρούς στις εκλογές: 
«Έλα μωρέ ψήφισέ τον θα σε βολέψει κάπου.» ή «Είναι φίλος δικός μου, θα μας  βοηθήσει.» ή και το γνωστό «Μου είπαν οι γονείς μου ότι είναι καλός και θα τον ψηφίσουμε.». 



Νοοτροπίες βασισμένες στους άξονες του βολέματος, της ρουσφετολογίας, της αγκίστρωσης στο στενό οικογενειακό περιβάλλον και το φιλικό καθώς και της εξάρτησης από τους άλλους. 


Σήμερα δεν γίνεται αλλιώς παρά να εγκαταλείψουμε αυτές τις σκέψεις και να προχωρήσουμε μπροστά ορίζοντας νέα κριτήρια για την επιλογή των κομματικών συνδυασμών και των προσώπων που θα στηρίξουμε με την ψήφο μας. 


Σήμερα η ψήφος μας πρέπει να είναι ψήφος για την Ελλάδα της εργασίας, της αξιοπρέπειας, της δημιουργίας, του ευρώ, της ελπίδας, της ανάπτυξης, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης. 
Μιας Ελλάδας ανταγωνιστικής και εξωστρεφούς, κάτι το οποίο μπορεί να εγγυηθεί μόνο η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας και ο Πρόεδρος της Αντώνης Σαμαράς με την υλοποίηση εφαρμόσιμων και ρεαλιστικών προτάσεων για τομείς όπως η οικονομία, η παιδεία, ο τουρισμός, η ναυτιλία ή η εξωτερική πολιτική.


Σήμερα, αυτές τις δύσκολες στιγμές, η πολιτική και ο τόπος μας έχουν ανάγκη η ψήφος μας να είναι ψήφος ευθύνης σε νέα πρόσωπα.
 Νέα πρόσωπα όχι μόνο ηλικιακά αλλά κυριότερα με νέες ιδέες. 
Πρόσωπα αυτοδημιούργητα, επαγγελματίες που ακόμη και τώρα, κατά τη διάρκεια του προεκλογικού τους αγώνα, δεν εγκαταλείπουν τις δουλειές τους γιατί δε θεωρούν την πολιτική επάγγελμα. 
Πρόσωπα  τα οποία δεν εκπροσωπούν πολιτικά τζάκια και δε θεωρούν δικαίωμα τους να πηγαίνει σόι το πολιτικό βασίλειο μετατρέποντας το θεσμό του βουλευτή σε κληρονομικό δικαίωμα. 


Πρόσωπα τα οποία είναι ζωντανά παραδείγματα ότι μπορεί κανείς να σταδιοδρομήσει με την αξία του στην πολιτική. Πρόσωπα που  αποδεικνύουν περίτρανα πως η αξιοκρατία και αξιοσύνη μπορούν να συνδεθούν με την πολιτική. 


Ένα είναι βέβαιο.
 Στις εκλογές της 6ης Μαΐου υπάρχει κάτι πιο δραστικό από την αποχή και το να πετάξουμε γιαούρτια στους υποψηφίους, αυτό είναι  η ψήφος μας η οποία μπορεί και πρέπει να λειτουργήσει ως  «…Ένα κάτι. Ελάχιστο. 
Σαν τη στραβοτιμονιά πριν από το δυστύχημα.


 Όμως ακριβώς προς την αντίθετη κατεύθυνση.» όπως μας παρότρυνε και ο Οδ. Ελύτης.


http://elpidablog.blogspot.com/